Τι είναι η ρήξη του χιαστού συνδέσμου;

Μία από τις συχνότερες κακώσεις του γόνατος είναι η κάκωση ή ρήξη του προσθίου χιαστού συνδέσμου. Η συγκεκριμένη ρήξη έχει συνδέσει το όνομά της με τους αθλητές υψηλών επιδόσεων, ως συνέπεια πτώσης από ύψος, απότομης αλλαγής κατεύθυνσης, ή άμεσης πλήξης του γόνατος. Η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου είναι μία από τις πιο σοβαρές και πιο συχνές κακώσεις στο γόνατο, με συχνά μεγάλη περίοδο αποθεραπείας. Στις μισές περίπου περιπτώσεις, ο τραυματισμός του προσθίου χιαστού συνοδεύεται από τραυματισμούς και άλλων δομών της άρθρωσης του γόνατος, όπως ο αρθρικός χόνδρος, οι μηνίσκοι και άλλοι σύνδεσμοι.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Κατά τον τραυματισμό του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου ο ασθενής συχνά αναφέρει ένα χαρακτηριστικό ήχος (κλίκ-κράκ) και ταυτόχρονο κλείδωμα ή απώλειας σταθερότητας του γονάτου. Άλλα τυπικά συμπτώματα περιλαμβάνουν:

• Πόνο με έντονο οίδημα.
• Απώλεια του πλήρους εύρους κίνησης
• Πόνο-Ευαισθησία κατά μήκος της άρθρωσης του γόνατος
• Πόνο κατά τη βάδιση
• Αστάθεια στην άρθρωση του γονάτου

Ποιά είναι η κατάλληλη θεραπεία;

Για την απόφαση ενός ορθού εξατομικευμένου θεραπευτικού σχήματος είναι απαραίτητη η εκτενής αξιολόγηση του τραυματισμού και η μελέτη των ατομικών αναγκών του ασθενούς. Οι νεότεροι αθλητές που εμπλέκονται σε αθλήματα αυξημένων απαιτήσεων συχνά χρειάζονται χειρουργική αντιμετώπιση για να επιστρέψουν με ασφάλεια στις αθλητικές τους δραστηριότητες. Οι λιγότερο ενεργοί, πιο μεγάλης ηλικίας ασθενείς μπορούν να επιστρέψουν σε λιγότερο απαιτητικό τρόπο καθημερινής διαβίωσης χωρίς χειρουργική αντιμετώπιση.

Η αποκατάσταση παίζει ένα σημαντικό ρόλο για την επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες, ανεξάρτητα από το εάν η θεραπεία είναι χειρουργική ή συντηρητική. Ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα φυσικοθεραπείας θα βοηθήσει στην επανάκτηση της δύναμης, του εύρους κίνησης αλλά και της διαχείρισης των συμπτωμάτων. Εξειδικευμένες θεραπευτικές μέθοδοι όπως T.e.c.a.r. , μέθοδος IASTM και Laser Υψηλής Ισχύος μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά. Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στην ενδυνάμωση των μυών ομάδων της πάσχουσας περιοχής με την εφαρμογή ειδικού προγράμματος λειτουργικής αποκατάστασης ούτως ώστε να αποφευχθούν πιθανές υποτροπές ή και μελλοντικοί επανατραυματισμοί.